گوران در فارس/ کورونی/ کُرانی

بنابر کتاب تذکرۀاعلی یا مجموعۀرسائل و اشعار اهل حق، با تصحیح ولادیمیر ایوانف، نشر انتشارات انجمن اسماعیلی 1950 میلادی در مطبع قادری پاریس واقع در بندر بمبئی ص 29، مؤلف ایوانف دارای چند جُنگ (آلبوم) شعر به گورانی بود که گویا متعلق به شعرای اهل حق بودند، مانند علاءالدین، شیخ امیر، تیمور [بانیارانی]، ملا پریشان [دینوری]، سلیم قلی و دیگران، که نامبرده این جُنگها را در 1928م در شیراز از نوادگان کریمخان زند بدست آورده بود. اما این متون برای وی براحتی قابل ترجمه و ویرایش نبودند، زیرا بنظر وی زبان گوران دارای رسم الخط ثابتی نبود و لذا این متون غیرقابل قرائت باقی ماندند. به گفته ایوانف، نوادگان گورانانی که همراه دستگاه کریم خان زند به شیراز کوچیدند، اکنون کورونی Kuruni خوانده میشوند و از آنجا که زبان اجدادی خود را فراموش کرده اند، در ترجمه متون مورد اشاره نتوانستند کمکی نمایند. از مطلب فوق مشخص میشود، کورونی و کرانی ها در اصل تبار گورانی دارند و خاندان زند هم بنظر میرسد پیرو طریقت یارسان بوده اند.

محمد تقی دانش پژوه در مقالۀ «دفتر سرانجام اهل حق و بابا طاهر همداني» که در مجله راهنماي کتاب 1354شمسي ص 943 به مطلب فوق اشاره کرده است:

دفتر سرانجام اهل حق و بابا طاهر همدانی – محمد تقی دانش پژوه مجله راهنمای کتاب 1354شمسی

جنبش فرهنگی گوران

گوران، زبانی مستقل از زبان کُردی و از گروه زبانهای ایرانی شمال غربی و هم خانواده با زبانهای تالشی، وفسی، گیلکی و سمنانی است. گوران بزرگ شامل گویشهای هورامی (لهون، تخت)، گوران (ژاوروئی-پاوه ای، باجلان، عبدالملکی، زنگنه-کندوله ئی، جباری، همه وند، گهواره ای و ...)، شبک و زازا (دیملی) و ... میباشد که در زاگرس مرکزی، شمال عراق و شرق آناتولی رواج دارد.

Next Post

گوران‌شهر یا ویران‌شهر آناتولی:

چ بهمن 11 , 1402
در کتاب Devil Worship – The Sacred Books and Traditions of The Yezidiz مؤلف Isya Joseph به قبیله‌ای از یزیدیان (داسِنیان/ داصنیه) در پیرامون «ویرانشهر Weranshahr یا گورانشهر Goranshahr» در جنوب‌غربی ماردین در آناتولی اشاره دارد و یادآور میشود، گویا ویرانشهر در اثر زلزله‌ای در زمین فرورفته و یا ویران […]

You May Like