ابوالحسن علی بن حسین مسعودی در “التنبیه و الاشراف” اکراد را شامل بازنجان، شوهیجان، شاذنجان، نشاوره، بوذیکان، لریه، جورقان، جاوانیه و بارسیان، جلالیه، مستکان، جروغان، کیکان، ماجردان و هذبانیه و غیره میداند که در فارس، کرمان، سیستان، خراسان، اصفهان، بلاد کوهستان از ماه الکوفه (دینور) تا ماه البصره (نهاوند)، ماه سبذان، ایغارین، کرج ابی دلف و همدان، شهرزور و درآباذ، صامغان و آذربایجان و آذان و بیلقان و باب الابواب ئ جزیره ابن عمر و شام پراکنده اند. بعبارتی کرد در نظر مسعودی همانند سایر مورخین مفهوم قومی نداشته، به اکثریت قبایل ایرانی در سراسر فلات ایران اطلاق میشده و از میان قبایل فوق تنها اکراد هذبانیه با کردهای امروزی (کرماجها) مطابقت دارند.
جنبش فرهنگی گوران
گوران، زبانی مستقل از زبان کُردی و از گروه زبانهای ایرانی شمال غربی و هم خانواده با زبانهای تالشی، وفسی، گیلکی و سمنانی است. گوران بزرگ شامل گویشهای هورامی (لهون، تخت)، گوران (ژاوروئی-پاوه ای، باجلان، عبدالملکی، زنگنه-کندوله ئی، جباری، همه وند، گهواره ای و ...)، شبک و زازا (دیملی) و ... میباشد که در زاگرس مرکزی، شمال عراق و شرق آناتولی رواج دارد.
چ اردیبهشت 20 , 1402
سخنرانی دکتر آرش اکبری مفاخر در پنجمین همایش بین المللی زبانها و گویشهای ایران در بارۀتاریخ و ادبیات گوران
آخرین دیدگاه‌ها